Wat de collectie opbouw betreft, was men voorlopig aangewezen op bruiklenen en schenkingen, zowel van particulieren als van rijksmusea, die in het nieuwe museum een mooie plek zagen hun Oranjalia tentoon te stellen, waar zij zelf geen plaats voor hadden. Tot de belangrijkste schenkingen van het eerste uur behoorde het schilderij van Jan Adam Kruseman, 1846, Louise de Coligny treurend over de dood van Willem de Zwijger (afb. 4). Het werd geschonken door mej. J.G. Fontein uit Harlingen, die het van haar aangetrouwde oom de Amsterdamse koopman Adriaan van der Hoop had geërfd. De aankoopnota, ondertekend door Van der Hoop en de schilder Kruseman leverde zij bij, evenals een door P.A. de Genestet vervaardigd gedicht op het schilderij. Als uitgangspunt hield men echter aan te streven naar één grote aankoop per jaar en diverse kleinere. Zo werd de basis gelegd voor de omvangrijke collecties prenten, penningen, foto’s, souvenirs, alsmede voor de bibliotheek, die nu de basis vormt van de vakbibliotheek op Het Loo. De prenten en penningen werden vaak als lots met meerdere exemplaren tegelijk gekocht voor niet al te veel geld. Deed zich echter een duurdere aankoop voor, dan kwam het voor dat Bik staande de bestuursvergadering de aankoopsom toezegde, namens hemzelf of zijn vrouw. Zo werd in een paar jaar tijd een museale verzameling bij elkaar gebracht waarmee de geschiedenis van het Huis van Oranje in relatie tot het Nederlandse volk (dit punt werd ook opgenomen in de statuten van het museum) in beeld kon worden gebracht. Bik en Staring hebben het echter niet cadeau gekregen. In het Verenigingsarchief, dat gedeponeerd is in het Haags Gemeentearchief, bevinden zich mappen, die per jaar honderden brieven bevatten waarin zij om steun, geldelijk of in de vorm van bruiklenen, voor het jonge museum vragen.

Het Oranje-Nassau Museum werd op 10 maart 1926 geopend in aanwezigheid van prins Hendrik, de minister van OK&W, en van de burgemeester van Den Den Haag, mr. J.A.N. Patijn en zijn vrouw. Wat hier in enkele jaren van de grond is getild, is een bewijs wat met onaflaatbare inzet en enthousiasme kan worden bereikt.

In de jaren die volgden werden tal van tentoonstellingen georganiseerd, maar de belangstelling van het publiek bleef vrij gering. In 1960 volgde de verhuizing naar het Stedelijk Museum Het Prinsenhof in Delft, tot in 1976 de collecties werden overgebracht naar het toen net opgerichte Rijksmuseum Paleis Het Loo. Hier vormen de verzamelingen, inmiddels uitgegroeid tot meer dan 9.000 nummers een niet meer weg te denken onderdeel van de museale presentatie van Het Loo.